maandag 2 juni 2014

Het eekhoorntje

We wonen in een rustige buurt met veel bomen.  
Vaak zien we door het raam eekhoorntjes bezig met acrobatentoeren uithalen: 
in sneltempo van boom tot boom springen, achtervolgd door hun pluimstaart.

Toen we gisterenmorgen naar de dansles vertrokken, lag er iets op straat.  
We gingen dichterbij kijken: een dood eekhoorntje...  
Na de dansles hoopten we dat het er nog lag, zodat we het beter konden bekijken.  
En ja, hoor, nog helemaal intact, geen spatje bloed, nog helemaal mooi, 
zonder ook maar één enkele vlieg erop.  
Maar ook al stijf, dus lag het er wellicht al enkele uren.



 
Ocharme het beestje.  Zijn pootjes zo helemaal verkrampt.


Het is echt wel zacht.
(nadien hebben we uiteraard goed onze handen gewassen)


We namen het mee, in een schoendoos.  
Vandaag hebben ze het mee naar school genomen om aan hun klasgenootjes te laten zien.
Toen mijn zoontje thuis kwam, zei hij dat hij erover in de klas had mogen vertellen:
"Mama heeft het eekhoorntje plat gereden met de auto", kwam eruit.
Goh, mijn eigen zoon die mij een moord in de schoenen schuift, mooi is dat.

We gaan het straks begraven achterin de tuin.
En we hopen dat het eekhoorntje hier met nog vele vriendjes woonde,
net zoals bij Rikki ("Rikki en de eekhoorn" van Guido Van Genechten)
dat we nog vaak mogen genieten van die wezelwind in de bomen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten